“We borduren hier geen kussens!”
Met die beroemde woorden wordt Charlotte Perriand (1903 – 1999) afgewezen als ze in 1927 solliciteert bij de beroemde ontwerper Le Corbusier.
Ze laat het er niet bij zitten, onderwerpt haar eigen appartement aan een grondige verbouwing, strak en met moderne materialen, en overtuigt hiermee Pierre Jeanneret, de zakelijke partner van Le Corbusier. Een paar jaar later is ze één van de belangrijkste ontwerpers voor Le Corbusier.
Als team ontwerpen ze diverse meubels, vaak met dezelfde materialen als basis: staal, glas, chroom en aluminium. Ze worden vooral bekend door hun stoelen en chaise longues. De uitvoering met koeienhuid is waarschijnlijk het beroemdst, mede omdat ze hierin zelf gefotografeerd wordt voor een expositie.
Ze wordt beïnvloed door de nostalgische meubels uit de Savoie, waar haar grootouders een huis hebben. Maar later ook door Japan, waar ze in 1940 als adviseur naartoe gaat. Zoals meerdere van haar tijdgenoten vindt ze het belangrijk dat haar ontwerpen mooi zijn, maar ook betaalbaar en functioneel. Ze moeten in massa geproduceerd kunnen worden.
Eind jaren ’30 verlaat ze de studio van Le Corbusier, om te werken met o.a. Jean Prouvé en de kunstenaar Ferdinand Leger. Met Le Corbusier blijft ze echter haar hele leven contact houden.
Een belangrijk project is het ontwerp voor een groot ski-resort in Les Arcs. Hiervoor maakt ze de beroemde Les Arcs chairs. Maar ze ontwerpt ook voor diverse andere gebouwen, waarbij het steeds belangrijk is dat exterieur en interieur met elkaar in harmonie zijn.
Het ontwerp van het League of Nations gebouw voor de Verenigde Naties in Genève en een theepaviljoen voor Unesco zijn een paar van haar meest in het oog springende projecten!